This isn't right.

Πώς άλλοι καταφέρνουν και γράφουν ολόκληρα κατεβατά για τη ζωή τους, για τις εμπειρίες τους; Εγώ γιατί δεν μπορώ; Τόσο φτωχή είναι η ζωή μου;

Προσπαθώ εδώ και πόση ώρα να εκφράσω το πώς αισθάνομαι και δεν μπορώ. Νιώθω άσχημα και ταυτόχρονα ξέρω πως αυτό δεν είναι αρκετό για να γκρινιάξω. Γιατί οι λόγοι για τους οποίους είμαι έτσι είναι ανούσιοι και ασήμαντοι. Σε λίγες ώρες θα τους έχω ξεχάσει.

Αλλά τότε, γιατί πονάει το κεφάλι μου; Γιατί θέλω να κλάψω;

Γαμώτο, γιατί είμαι τόσο ευαίσθητη ενώ δεν πρέπει; Γιατί ενώ έχω δώσει τόσες υποσχέσεις να δυναμώσω δεν το καταφέρνω;

Ίσως όταν μαζεύονται πολλοί ασήμαντοι λόγοι φτιάχνουν έναν σημαντικό.

Άρα έχω δικαίωμα να κλάψω, έτσι δεν είναι;