Eurovision θαφτing
Όλο το χρόνο οι περισσότεροι λένε πως "η Eurovision είναι απλά ένα πανηγυράκι", κι όμως όταν φτάνει αυτή η μέρα πωρώνονται λες και πάνε οι ίδιοι να τραγουδήσουν. Κι ενώ ξέρουν πως οι ψήφοι τις περισσότερες φορές έχουν να κάνουν καθαρά με τις σχέσεις μεταξύ των κρατών και τα συμφέροντά τους, θυμώνουν όταν χώρες με τις οποίες δεν έχουμε καμία επαφή δεν ψηφίζουν την ελληνική συμμετοχή.
Εγώ να πω την αλήθεια, δεν πολυασχολούμαι. Θα σχολιάσω τα τραγούδια (την ημέρα του τελικού συνήθως), θα βρω δυο-τρία που μ' αρέσουν περισσότερο, αλλά δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα ποιο θα κερδίσει (με ενδιαφέρει πιο πολύ το γιατί).
Φέτος σχεδόν ευχόμουν να πάμε χάλια (που πήγαμε :Ρ) μπας και σταματήσουμε να συμμετέχουμε. Ούτως ή άλλως, ελάχιστοι είναι αυτοί που δίνουν σημασία σ' αυτό που ακούνε αλλά ψηφίζουν απλά με βάση τη χώρα -ή το πόσο ευχαριστεί τα μάτια τους το θέαμα. Υπήρχαν δύο τραγούδια που μου άρεσαν πάρα πολύ, που ήταν πολύ καλά για τα δεδομένα της Eurovision. Το ένα ήταν της Σλοβακίας (Skid Row, Helloween και δε συμμαζεύεται φάση) που δεν πέρασε καν στον τελικό, και το άλλο της Ιταλίας (soul καταστάσεις) που ΠΩΣ ΤΟ ΠΑΘΑΝΕ και την βάλανε στη 10άδα.
Κι η Σουηδία γιατί κέρδισε; Γιατί είχε μια γλυκιά κοπέλα που χόρευε (ωραία, πρέπει να παραδεχτώ), καλά σκηνικά και φωτισμό, αλλά από φωνή... δεν ξέρω, εμένα μου φάνηκε πως τσίριζε. Απλά ας πούμε πως η "παράσταση" που έδωσε ήταν καλύτερη απ' το ίδιο το τραγούδι.
Η πρώτη και τελευταία φορά που ψήφισα στη Eurovision ήταν το 2006. Γιατί ήξερα από τότε πως αυτοί που ψηφίζουν δεν χρησιμοποιούν τ' αυτιά τους αλλά μόνο τα μάτια τους. Δυστυχώς από τότε δεν έχει αλλάξει τίποτα. Αν είχε αλλάξει, η Eurovision θα μπορούσε να γίνει κάτι περισσότερο από ένα πανηγύρι οφθαλμόλουτρου και να επικεντρωθεί στη μουσική. Στην πραγματική μουσική.
Εγώ να πω την αλήθεια, δεν πολυασχολούμαι. Θα σχολιάσω τα τραγούδια (την ημέρα του τελικού συνήθως), θα βρω δυο-τρία που μ' αρέσουν περισσότερο, αλλά δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα ποιο θα κερδίσει (με ενδιαφέρει πιο πολύ το γιατί).
Φέτος σχεδόν ευχόμουν να πάμε χάλια (που πήγαμε :Ρ) μπας και σταματήσουμε να συμμετέχουμε. Ούτως ή άλλως, ελάχιστοι είναι αυτοί που δίνουν σημασία σ' αυτό που ακούνε αλλά ψηφίζουν απλά με βάση τη χώρα -ή το πόσο ευχαριστεί τα μάτια τους το θέαμα. Υπήρχαν δύο τραγούδια που μου άρεσαν πάρα πολύ, που ήταν πολύ καλά για τα δεδομένα της Eurovision. Το ένα ήταν της Σλοβακίας (Skid Row, Helloween και δε συμμαζεύεται φάση) που δεν πέρασε καν στον τελικό, και το άλλο της Ιταλίας (soul καταστάσεις) που ΠΩΣ ΤΟ ΠΑΘΑΝΕ και την βάλανε στη 10άδα.
Κι η Σουηδία γιατί κέρδισε; Γιατί είχε μια γλυκιά κοπέλα που χόρευε (ωραία, πρέπει να παραδεχτώ), καλά σκηνικά και φωτισμό, αλλά από φωνή... δεν ξέρω, εμένα μου φάνηκε πως τσίριζε. Απλά ας πούμε πως η "παράσταση" που έδωσε ήταν καλύτερη απ' το ίδιο το τραγούδι.
Η πρώτη και τελευταία φορά που ψήφισα στη Eurovision ήταν το 2006. Γιατί ήξερα από τότε πως αυτοί που ψηφίζουν δεν χρησιμοποιούν τ' αυτιά τους αλλά μόνο τα μάτια τους. Δυστυχώς από τότε δεν έχει αλλάξει τίποτα. Αν είχε αλλάξει, η Eurovision θα μπορούσε να γίνει κάτι περισσότερο από ένα πανηγύρι οφθαλμόλουτρου και να επικεντρωθεί στη μουσική. Στην πραγματική μουσική.
Θα συμφωνήσω μαζί σου για την Σλοβακία. Καλό αλλά μαλακία που δεν πέρασε. Ρε συ, αυτή της Ιταλίας μου φάνηκε ψιλοαντιγραφή της Amy και με ξενέρωσε :P
ΑπάντησηΔιαγραφήΣουηδία πάντως ωραία ατμόσφαιρα έφτιαχνε η κοπέλα. Απλή και εκφραστική. Από φωνή ευτυχώς πολύ καλή και πάταγε μια χαρά στις νότες. Το ελλαδιστάν πάλι σκατά :P μακάρι όπως λες να μην ξανασυμμετέχουμε στο μέλλον...αλλά πού τέτοια τύχη!