Thoughts on Red Wedding

-->Once again, περιέχει ASOIAF spoilers. Όσοι τα μισείτε, ΜΑΚΡΙΑ. Προειδοποίησα :Ρ<--

Διάβασα το συγκεκριμένο κεφάλαιο μισή ώρα μακριά απ' το σπίτι μου, στο τρόλεϊ, χωρίς χαρτομάντιλα, ακούγοντας μουσική. Ήξερα τι θα συνέβαινε (είπαμε, τα σπόιλερς με τρέφουν :Ρ) αλλά δεν ήξερα πώς θα αντιδρούσα όταν θα το διάβαζα κανονικά :Ρ
[Επίσης, να πω την αμαρτία μου, όταν πρωτοάκουσα τον όρο νόμιζα πως θα είχε να κάνει με τον Τζόφρεϊ και χαζοχαιρόμουν αλλά δυστυχώς διαψεύστηκα :'(]

Έτσι λοιπόν όταν άρχισα το κεφάλαιο σκεφτόμουν "Θεέ μου, εδώ θα γίνει, ελπίζω να έχω χαρτομάντιλα μαζί" και προσπαθούσα να προετοιμαστώ ψυχολογικά, αλλά...
Όσο προετοίμαζαν σιγά σιγά το μακελειό ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ της Κάτλυν και του Ρομπ, ήμουν έτσι:

OMG OMG OMG

Όταν άρχισαν να σφάζουν τους άντρες των Σταρκ έναν-έναν, ήμουν κάπως:

Όχι, δεν πρέπει να κλάψω, θα γίνω ρεζίλι :|

Στο: "Jaime Lannister sends his regards". He thrust his longsword through her son’s heart, and twisted.

Εκεί καλά, είχα δακρύσει, προσπαθούσα να κρύψω το πρόσωπό μου για να μην φαίνομαι στον κόσμο... και όσο διάβαζα τον θρήνο της Κάτλυν πραγματικά δεν μπορούσα να σταθώ στη θέση μου, δεν ανέπνεα καλά, ήμουν έτοιμη να αρχίσω να τραβάω τα μαλλιά μου, δεν υπήρχε αυτό το πράγμα. Με αποτελείωσε η ατάκα στο επόμενο κεφάλαιο, που έλεγε ότι έραψαν το κεφάλι του Γκρίζου Άνεμου στο σώμα του Ρομπ :|

Γενικά όπως θα καταλάβατε είναι μία από τις πιο τραγικές σκηνές όλων των βιβλίων και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ. Αυτή θέλει να είσαι κουλουριασμένος στην πολυθρόνα με μια κουβερτούλα, με το μισό εργοστάσιο της Kleenex γύρω σου κι έναν τοίχο κοντά για να πετάξεις το βιβλίο πάνω του στο τέλος του κεφαλαίου ενώ κουνιέσαι σαν σπαστικό μπρος-πίσω και καταριέσαι με όλη σου την ψυχή τους Φρέυ και τους Λάνιστερ.

Τώρα γιατί έγινε όλο αυτό?
Η αφορμή ήταν ο Ρομπ που είχε υποσχεθεί να παντρευτεί μια από τις κόρες του Άρχοντα Φρέυ και αντί γι' αυτό παντρεύτηκε μια άσχετη. Όχι ότι δεν συμπαθώ τη Τζέιν, ίσα-ίσα. Ερωτευμένη ήταν η κοπέλα, κι ο Ρομπ το ίδιο, σιγά μην κάθονταν σ' αυτή την κατάσταση να υπολογίσουν συμμαχίες και υποσχέσεις. Αλλά καλέ μου, όταν έχεις να κερδίσεις έναν πόλεμο και η παραμικρή συμμαχία είναι σημαντική, δεν μπορείς να κάνεις τέτοια :|
Από την άλλη οι Λάνιστερ ήθελαν εκδίκηση για την αιχμαλωσία του Τζέιμι στο πρώτο βιβλίο. Με τις πλάτες (και λογικά τα χρήματα) αυτών έγινε η σφαγή, αλλιώς σιγά μην τολμούσε ο Φρέυ να κυρήξει ανοιχτό πόλεμο σε Σταρκ ΚΑΙ Τάλλυ μαζί.
Δεν μπορώ να συμφωνήσω με όσους λένε πως ο Ρομπ τα 'θελε και τα 'παθε, αλλά ούτε θεωρώ πως δεν έφταιγε καθόλου. Έδωσε μια σοβαρότατη αφορμή στους Φρέυ να σπάσουν την συμμαχία με τους Σταρκ, και δεν άκουσε ούτε καν τη μητέρα του που του έλεγε ότι ο Άρχοντας Φρέυ αλλάζει πλευρά ανάλογα με το ποιος νικάει.
Αλλά ούτε οι Φρέυ έπραξαν σωστά. Το όλο ζήτημα του γάμου στην ουσία λύθηκε εφόσον τη θέση του Ρομπ πήρε ο θείος του, ο Έντμουρ. Αλλά όοοοοχι, αυτοί έπρεπε να σφάξουν ένα 16χρονο αγόρι, τη μητέρα του και πάνω από τους μισούς του bannermen στη διάρκεια του γάμου κι ενώ τους είχαν ταΐσει και κοιμίσει στο κάστρο τους και άρα ήταν υπό την "προστασία" τους...
Και μετά έρχονται οι Φρέυ και μας λένε πως ο Ρομπ ξεκίνησε το μακελειό, επειδή ΛΕΕΙ μεταμορφώθηκε σε λύκο κι άρχισε να σφάζει τους δικούς τους. Ναι καλά, σας πιστέψαμε, ΔΕΙΛΟΙ -.-
I'm out.