Stop whining!

Ειλικρινά έχω βαρεθεί να τριγυρνάω σε φόρουμ και άλλα παρόμοια σάιτ και να βλέπω άτομα να λένε πόσο βλακεία και καταθλιπτική ήταν η τελευταία ταινία του Αρονόφσκι ή πόσο βαρέθηκαν βλέποντας το Dogville.

Βρε καλοί μου. Σκηνοθέτες όπως οι προαναφερόμενοι δεν είναι για όλους. Όταν έχεις μάθει να βλέπεις τις εύπεπτες ταινίες του Χόλιγουντ, που το μόνο που προσφέρουν είναι ένας πρόσκαιρος εντυπωσιασμός χάρη στα εφέ τους ή μια εύκολη συγκίνηση λόγω του γλυκανάλατου σεναρίου τους, προφανώς και όταν δεις το Fountain, που παρόλα τα εφέ θέλει να έχεις και το μυαλό σου στην υπόθεση, δεν θα σου αρέσει! Όταν δεν έχεις μάθει να σκέφτεσαι ενώ βλέπεις μια ταινία, προφανώς και θα σου φανεί βαρετή!

Ή πχ με τους Watchmen. Πολλοί πήγαν και το είδαν απλά και μόνο επειδή περίμεναν μια ακόμα μια απλή ταινία με υπερήρωες, δηλαδή με ξύλο. Φυσικά δεν είχαν διαβάσει το graphic novel και δεν είχαν ιδέα για την πλοκή και τα νοήματά του. Και απογοητεύτηκαν επειδή εκτός της τρίωρης διάρκειας είχε και μια άλφα υπόθεση που έπρεπε να παρακολουθήσεις με προσοχή αλλιώς δεν θα καταλάβαινες τίποτα.

Εννοείται πως σε όλα αυτά πάντα παίζει ρόλο και το γούστο, αλλά γενικά πιστεύω πως το γούστο μας διαμορφώνεται από πολλούς παράγοντες, και ειδικότερα από τα ερεθίσματά μας.

My point is, μην βλέπετε μια ταινία, οποιαδήποτε ταινία, απλώς και μόνο επειδή σας είπαν ότι είναι καλή. Ψάχτε την λίγο πριν πάτε στο σινεμά. Δείτε το έργο του σκηνοθέτη και του σεναριογράφου. Δείτε τι πραγματεύεται, σε τι κοινό στοχεύει. Αν πρόκειται για δύσκολη ταινία κι εσείς θέλετε απλά να περάσετε την ώρα σας ευχάριστα, μην την δείτε. Θα σας κουράσει και θα βαρεθείτε, και λογικό είναι. Αφού δεν θέλετε να βάλετε το μυαλό σας να δουλέψει, μην γκρινιάζετε όταν η ταινία που οι ίδιοι έχετε επιλέξει να δείτε το απαιτήσει από εσάς. Αυτό φυσικά ισχύει και αντίστροφα. Όταν πάτε να δείτε τον Κόναν, μην γκρινιάζετε επειδή το σενάριο δεν είχε το βάθος που θα θέλατε.

Κακά τα ψέματα, η βιομηχανία του κινηματογράφου δεν μας κοροϊδεύει. Ξέρει τι πουλάει και πού στοχεύει, και χάρη σ' αυτό έχει κάνει εκατομμύρια. Το θέμα είναι να μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Υπάρχουν οι ταινίες του εντυπωσιασμού, οι ταινίες της συγκίνησης, οι ταινίες του τρόμου και οι ταινίες της σκέψης. Αν θες να βγεις ευχαριστημένος από την αίθουσα, διάλεξε από πριν αυτό που πας να δεις, σιγουρέψου ότι είναι στο στυλ που σου αρέσει. Για να αποφύγεις μετά και την γκρίνια του στυλ "έχασα τα λεφτά μου και 2 ώρες απ' τη ζωή μου" και τους καβγάδες με τους φανατικούς οπαδούς της ταινίας, που συνήθως καταλήγουν σε νίκη των δευτέρων :Ρ