Περί διατροφικών παραξενιών :Ρ

I'm proud to say πως δεν είμαι παράξενη στο φαγητό. Ή μάλλον δεν είμαι παράξενη πλέον.

Ποτέ δεν είχα eating disorders, ούτε θέματα με τα κιλά μου ή οτιδήποτε. Αυτό που είχα ήταν ότι μου άρεσαν πολύ λίγα και πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Για παράδειγμα, έφαγα πρώτη φορά αυγό μάτι στα 13 μου. Όσπρια και χόρτα ξεκίνησα να τρώω στο λύκειο. Γενικά είχα μια δυσκολία στο να δοκιμάζω οτιδήποτε δεν είχε καλή όψη ή μυρωδιά. Κι αν δεν με πίεζαν στο σπίτι με την απειλή του "θα μείνεις νηστική", δεν θα τα δοκίμαζα καν.

Τώρα δεν έχω πρόβλημα με το φαΐ. Τρώω και δοκιμάζω σχεδόν τα πάντα. Δεν μετράω ποτέ θερμίδες. Αγαπάω να πηγαίνω σε έθνικ εστιατόρια και να παραγγέλνω πιάτα που δεν έχω δοκιμάσει ποτέ. Τρώω χθεσινό φαΐ, κάποια ακόμα και κρύα. Δεν αηδιάζω αν κάποιος φάει απ' το πιάτο μου, τρώω με τα χέρια αν με εμπνέει το φαγητό (δεν διανοούμαι να έχω μπροστά μου τηγανητές πατάτες και να μην βάλω χέρι :Ο), γλείφω τα δάχτυλά μου δημοσίως, όταν βλέπω τρίχα στο φαΐ απλά τη βγάζω και συνεχίζω, όπως θα καταλάβατε δεν είμαι καθόλου σιχασιάρα :Ρ

Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν φαγητά που δεν θα με χάλαγε και να μην υπήρχαν. Όπως πχ η ψαρόσουπα. Ή ο πατσάς. Είναι το μοναδικό φαγητό που με αηδιάζει και μόνο που το βλέπω. Ή ακόμα και τα μακαρόνια φούρνου που η μάνα μου επιμένει να μου τα πασάρει σαν καρμπονάρα :@

Φυσικά έχω και κάποιες μικροπαραξενιές σ' αυτά που όντως τρώω.
-Τα κέικ τα θέλω ζεστά. Καυτά. Αν παγώσουν δεν τα ξαναγγίζω, εκτός κι αν έχω μεγάλη λιγούρα.
-Δεν μπορώ να κολλάνε τα χέρια μου αφού έχω φάει παγωτό, σιρόπι, ζάχαρη ή μέλι. Αν είμαι έξω, πρέπει να βρω τουαλέτα για να πλυθώ ή έστω βρεγμένο μαντιλάκι.
-Όταν φτιάχνω σαλάτες, με εκνευρίζει η μυρωδιά της ντομάτας και του κρεμμυδιού που μένει στα χέρια.
-Τα μακαρόνια τα προτιμώ με σκόρδο' όχι ότι δεν θα τα φάω αν δεν έχουν αλλά είναι ένα καλό μπόνους :Ρ Επίσης δεν με χαλάει και να τρώω τα μακαρόνια εντελώς σκέτα, χωρίς σάλτσες, τυρί (γενικά δεν τους βάζω πολύ τυρί) ή οτιδήποτε άλλο.
-Δεν τρώω τα πολύ καυτερά φαγητά, αλλά αγαπάω τα πικάντικα.
-Αν και μ' αρέσουν τα μπιφτέκια, για κάποιο λόγο δεν παίρνω ποτέ χάμπουργκερ με μπιφτέκι, πάντα με κοτόπουλο. Ίσως να φταίει το κήρυγμα των παιδικών μου χρόνων, "μην τρώτε ποτέ μπιφτέκι απ' έξω!"

Γενικά, ακόμα και οι παραξενιές μου είναι συζητήσιμες. Σχετικά εύκολα μπορεί κανείς να με πείσει να παραβλέψω κάτι :Ρ Το μόνο που με εκνευρίζει είναι να βλέπω άτομα στην ηλικία μου και μεγαλύτερα να μην έχουν ξεπεράσει τα κολλήματα περί φαγητού που είχαν πιο παλιά. Έχω ξάδερφο 30 χρονών που το μόνο πράγμα που τρώει είναι μακαρονάδες! Για όνομα δηλαδή, grow up people, τι θα κάνετε άμα πέσει κατοχή? :P