Earth's distant future in SFF

 Πολλά από τα αγαπημένα μας nerdy media, όταν δεν μιλάνε για παράλληλα σύμπαντα ή μακρινούς γαλαξίες ή ένα παρελθόν τόσο μακρινό που μοιάζει με μύθο, διαδραματίζονται στη δική μας Γη, στο δικό μας σύμπαν, εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια από σήμερα.

Το Star Trek, ας πούμε, είναι έτσι (δεν θα μιλήσω όμως τόσο γι' αυτό γιατί οι γνώσεις μου δεν επαρκούν). Ή το Dune. Οποία έκπληξις, το Wheel of Time, το Shannara, το Shattered Sea και τα βιβλία του Mark Lawrence. Πιθανότατα και πολλά ακόμα που μου διαφεύγουν. Γενικά είμαι φαν τόσο της post-apocalyptic λογοτεχνίας (είτε αυτή ανήκει στο SFF είτε είναι ρεαλιστική) όσο και του σχεδόν ουτοπικού sci-fi που μας λέει ότι εξελιχθήκαμε τόσο που εποικίσαμε άλλους πλανήτες, αν και θεωρώ το πρώτο σενάριο πιθανότερο να συμβεί.

Ας πούμε, το Dune, παρόλο που βρίθει διαγαλαξιακών και δια-οικογενειακών (is this even a word?) συγκρούσεων, μιλάει για μια κοινωνία τόσο τεχνολογικά ανεπτυγμένη που υπάρχουν ανθρώπινοι υπολογιστές, μάγισσες και ταξίδια στο διάστημα με τη βοήθεια του μελάνζ χωρίς καν να σηκωθείς από τη θέση σου. Όμως το ότι διαδραματίζεται στο 10.000+ μ.Χ. σε βάζει αναπόφευκτα να σκεφτείς πως λογικά μέχρι τότε δεν θα υπάρχει το ανθρώπινο είδος και δεν θα προλάβουμε καν να ανακαλύψουμε πώς να ταξιδεύουμε με την ταχύτητα του φωτός. Αναμφίβολα το ότι εκδόθηκε το 1965 δείχνει την αισιοδοξία της εποχής... γι' αυτό και το είδος της SFF που έχει τη μεγαλύτερη απήχηση σήμερα είναι το grimdark.

Μπαίνοντας στο "παραδοσιακό" fantasy, το concept γίνεται πιο σκοτεινό: συνήθως η ανθρωπότητα εξελίσσεται μέχρι που, στο απόγειό της, γίνεται μια μεγάλης κλίμακας καταστροφή και επιστρέφουμε στο μηδέν, έχοντας μάλιστα (ξε)χάσει μεγάλο μέρος της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Στο Wheel of Time υπάρχουν κάποια απομεινάρια των καιρών μας, όπως το σήμα της Mercedes και το κρανίο ενός ελέφαντα, αποθηκευμένα σε κάποιο μουσείο, οπότε και καταλαβαίνουμε πως μιλάμε για το δικό μας μέλλον. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στην original τριλογία των Shannara, όπου μετά την καταστροφή, εκτός από τη μαγεία, εμφανίζονται και άλλες φυλές όπως τα Ξωτικά και οι Νάνοι.

Στο Broken Empire και στο Red Queen's War, μια πυρηνική έκρηξη αλλάζει την όψη της Ευρώπης και γυρίζει την ανθρωπότητα στον Μεσαίωνα' υπάρχει ακόμα Πάπας στη Ρώμη, ουρανοξύστες χρησιμοποιούνται ως παλάτια και εμφανίζονται αναφορές στον Αριστοτέλη και τον Δάντη, όμως ταυτόχρονα ο αντιδραστήρας στο CERN (ο Τροχός του Osheim, όπως λέγεται in universe), όντας ακόμη σε λειτουργία, αποκτά την ικανότητα να δημιουργεί ό,τι πιστεύει ο κόσμος πως υπάρχει, όπως π.χ. την μαγεία... και τα απέθαντα όντα. Για να μην αναφέρουμε το ότι υπάρχουν μηχανές με τεχνητή νοημοσύνη που με το πέρασμα του χρόνου αρχίζουν να συμπεριφέρονται και να συστήνονται ως μυθολογικοί θεοί.

Κατά πάσα πιθανότητα τίποτα απ' όλα αυτά δεν πρόκειται να συμβεί, εξάλλου γι' αυτό διαβάζουμε λογοτεχνία. Όμως πέρα απ' το escapism, μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πως μια πυρηνική λ.χ. καταστροφή όντως θα μας γυρνούσε πολιτισμικά στο τίποτα. Όσους επιζούσαμε τέλος πάντων. Και μάλλον θα έπρεπε εκτός από το να διαβάζαμε γι' αυτά, να κάναμε και κάτι για να αποτρέψουμε ένα τέτοιο μέλλον.