There's always another secret.

Ο τίτλος μάλλον σας προδιαθέτει ότι θα μιλήσω για μυστικά, αλλά ελάτε τώρα, ξένοι είμαστε? Φυσικά ΚΑΙ ΘΑ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙΑ ΒΙΒΛΙΑ και συγκεκριμένα για τον Brandon Sanderson και τη σειρά φαντασίας του με γενικό τίτλο Mistborn.

Όχι, κόψτε φάτσα.

Τον Sanderson, που πραγματικά αν τον δεις είναι ο μέσος geek της διπλανής πόρτας που έγινε συγγραφέας και δεν τον πιάνει το μάτι σου ότι βγάζει ένα βιβλίο τούβλο το χρόνο και πουλάει, τον γνωρίσαμε όταν ανέλαβε να τελειώσει το Wheel of Time μετά το θάνατο του Robert Jordan. Προσωπικά δεν τον είχα ξαναδιαβάσει και μου άρεσαν πολύ τα Gathering Storm και Towers of Midnight*, μου άρεσε το ύφος που προσέδιδε στη σειρά, κάτι που ήταν ταυτόχρονα διαφορετικό από το ύφος του Jordan όσο και κοντά με αυτό. Ως εκ τούτου, το Mistborn είχε μπει ήδη στη reading list κι απλά περίμενε την κατάλληλη στιγμή.

*Καθυστερώ επίτηδες την ανάγνωση του Memory of Light για να μην ξεμείνω από WoT και ξενερώσω.

Να πούμε για την ιστορία ότι το Mistborn δεν είναι μόνο μία τριλογία, αλλά και μια τετραλογία, δύο εμβόλιμες νουβέλες και 2-3 βιβλία που γράφονται αυτή τη στιγμή, καθώς και άπειρα ακόμα βιβλία και graphic novels που συνδέονται έμμεσα με αυτό καθώς διαδραματίζονται όλα στο ίδιο σύμπαν, το Cosmere (δείτε το διάγραμμα). Βέβαια, επειδή με βλέπω να γίνομαι 80 κι ακόμα να διαβάζω Cosmere, εδώ θα μιλήσουμε μόνο για την βασική τριλογία του Mistborn που εκδόθηκε πριν από πάνω-κάτω 10 χρόνια.

Θα μπορούσε.

Η υπόθεση σε πολύ αδρές γραμμές έχει ως εξής: η πρωταγωνίστρια Vin, μια 16χρονη κοπέλα που μεγάλωσε στους δρόμους, μαθαίνει ότι είναι Ομιχλογέννητη όταν γίνεται μέλος μιας συμμορίας κλεφτών -στον υπόκοσμο το κορίτσι από μικρό- που έχει σκοπό να σκοτώσει τον Lord Ruler, τον κακό (?), αθάνατο αυτοκράτορα, και να ελευθερώσει τους skaa, τους κοινούς θνητούς δηλαδή, από την τυραννική κυριαρχία του. Τώρα θα μου πείτε τι είναι οι Ομιχλογέννητοι? Χαίρομαι πολύ που ρωτάτε!

"We Mistborn need not make sense."

Στον κόσμο αυτό (Scadrial το όνομά του), η πιο σημαντική μορφή μαγείας είναι η Allomancy. Στα ελληνικά τη μετέφρασαν Κραματομαντεία και δε μου αρέσει καθόλου ηχητικά αλλά παραδέχομαι πως θα ήταν δύσκολο να την πουν αλλιώς. Οι Allomancers έχουν τη δυνατότητα να μεταβολίζουν συγκεκριμένα κράματα μετάλλων τα οποία τους δίνουν υπερφυσικές δυνάμεις. Οι περισσότεροι Allomancers μπορούν να καίνε μόνο ένα μέταλλο (πχ. κασσίτερο, που δίνει τεράστια σωματική δύναμη και αντοχή) και λέγονται Mistings, ενώ όσοι καίνε όλα τα διαθέσιμα μέταλλα είναι πολύ πιο σπάνιοι και λέγονται Mistborn. Δε θα σας μπερδέψω περισσότερο με τα υπόλοιπα είδη μαγείας, εξάλλου ο Sanderson τα περιγράφει όλα πολύ ωραία και δε θέλω να σας ρίξω σπόιλερ με το καλημέρα. :ρ

Πάνω στη βασική τριλογία υπάρχουν και δύο νουβέλες που λειτουργούν συμπληρωματικά και επεξηγηματικά και μόλις σήμερα τελείωσα τη μία από αυτές και δεν είμαι καλά. Βασικά από τη μέρα που τελείωσα το Hero of Ages δεν είμαι καλά και με πιάνουν κάτι κρίσεις μελαγχολίας στο ξεκάρφωτο αλλά δε θα επεκταθώ πάνω σ' αυτό, κρίμα είναι. Διαβάστε να μάθετε. :ρ

Overall thoughts: Εξαιρετικό το σύστημα μαγείας, πολύ καλή και αρκετά κινηματογραφική η γραφή, η εξέλιξη των χαρακτήρων, τα κρυμμένα μυστικά που αποκαλύπτονται σιγά-σιγά -το τρίτο βιβλίο ήταν τίγκα στο plot twist, διάβαζα στα ΜΜΜ και κρεμόταν το σαγόνι μέχρι το πάτωμα-, πολύ ωραίοι χαρακτήρες που δεν είναι πάντα αυτό που φαίνονται. Επίσης υπέροχο, συγκινητικό, ό,τι έπρεπε τέλος. 9/10. Recommended.