Άγνοια πραγματικότητας?

Διάβασα κάποια άρθρα που με προβλημάτισαν έως και εκνεύρισαν και είπα να κάνω μια ανάρτηση πάνω τους. Θα ακολουθήσει σχολιασμός πάνω σε αποσπάσματα. Τα άρθρα μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ και εδώ.

Κεφάλαιο: «Πρώτη μέρα στό σχολεῖο».
Ἡ δασκάλα λεει στούς μαθητές της: «δέν θά μέ λέτε κυρία, θά μέ λέτε Γεωργία».
Σχόλιο: Μέσα στήν δῆθεν ἁπλότητα ὑποβόσκει ἡ κατάλυση τῆς ἱεραρχίας καί ἡ ἐλλειψη σεβασμοῦ.
Καί παρακάτω: «μέ τί πρέπει νά ξεκινήσουμε παιδιά;» ... πετάγεται ἕνας μαθητής: «μέ τή τουαλέτα κυρία».
Σχόλιο: Χυδαία ἰσοπέδωση τῆς ἀξιολογικῆς διαβάθμισης τῶν μαθημάτων.
α. Η χρήση του επιθέτου ή/και του πληθυντικού αριθμού δεν αποδεικνύει άμεσα και τον σεβασμό. Όπως και το αντίθετο.
β. Νομίζω πως τα περισσότερα παιδιά του δημοτικού (δυστυχώς και μεγαλύτερα) βρίσκουν αστείο το να ζητούν να πηγαίνουν στην τουαλέτα κάθε λίγο και λιγάκι. Είναι μια πραγματικότητα και πρέπει να την αντιμετωπίσουμε δείχνοντας  στα παιδιά πώς να σέβονται το δάσκαλο και την διδακτική ώρα.

Κεφάλαιο: «Ὁσάκις».
Τό ἐπίρρημα αὐτό μἐ λογοπαιγνικό τρόπο ἀναφέρεται σέ κάποιον Σάκη. Ὁ-Σάκης (ὁσάκις) λοιπόν αὐτός, ἕνας 25χρονος ἐνήλικας, ἔχει ἐρωτικές σχέσεις μέ μία ἀνήλικη 14χρονη μαθήτρια. Τό περιστατικό αὐτό τῆς παιδεραστίας διδάσκεται σέ σχολικό βιβλίο πρός ἀστεϊσμόν!!
Όχι ότι δε συμβαίνει ας πούμε. *στριφογυρίζει τα μάτια* Ευτυχώς ή δυστυχώς είναι κι αυτό μια πραγματικότητα.

Κεφάλαιο: «Ο Νορντίν στήν Ἐκκλησία».
«Ὁ Νορντίν πῆγε σέ μία Ἐκκλησία τοῦ χριστιανικοῦ Ἀλλάχ καί ὅλο τό μεσημέρι κουβέντιαζε μέ τή γιαγιά του καί δέν μποροῦσε νά χωνέψει, γιατί οἱ χριστιανοί κάνουν τέτοιες ζωγραφιές ... Τί ἄσχημοι γέροι ἦταν αὐτοί μέ τίς γενεάδες στούς τοίχους!».
Σχόλιο: Ἄθλια ἀπαξίωση τῆς ἐπικρατούσας θρησκείας, προσβολή τῶν προβαλλομένων ἀπό τήν Βυζαντινή ἁγιογραφία ἀξιῶν καί ἔνδειξη ἔλλειψης στοιχειώδους αἰσθητηρίου ὅσον ἀφορᾶ στήν τέχνη.
Ἀναλυτικώτερα:
«Ὁ Νορντίν»: Ἑλληνικώτατο ὄνομα, ἀπό τά πλέον συνηθισμένα!
«Ἐκκλησία τοῦ χριστιανοῦ Ἀλλάχ»:  Ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι μία σοῦπα!
«δέν μποροῦσε νά χωνέψει, γιατί οἱ χριστιανοί κάνουν τέτοιες ζωγραφιές»: Δέν ρωτοῦσε νά μάθει «ὁ πιτσιρικάς» ἀλλά ... εἶχε τέτοιες γνώσεις, τέτοια ἐμπειρία, τέτοια κρίση, ὥστε «δέν μποροῦσε νά χωνέψει» αὐτό πού ἔβλεπε. Καί τί ἔβλεπε;  Ὄχι ἔργα τέχνης ἀλλά ζωγραφιές! Ζωγραφιές πού ἔκαναν οἱ χριστιανοί. Σέ τέτοιο πολιτιστικό ἐπίπεδο βρίσκονται οἱ χριστιανοί (κατά τόν μαθητή), ὥστε ἡ θρησκευτική τους τέχνη εἶναι ... παιδικές ζωγραφιές καί μάλιστα κακότεχνες. Διότι:
«Τί ἄσχημοι γέροι ἦταν αὐτοί μέ τίς γενεάδες στούς τοίχους». Οἱ ἅγιοι, ἄσχημοι γέροι! Ὁ συγγράψας τό σχολικό ἐγχειρίδιο ἀνοήτως καί ἐμπαθῶς ἀπαξίωσε τίς σεβάσμιες μορφές τῶν γερόντων συνόλου τοῦ ἀνθρωπίνοιυ πολιτισμοῦ. Δέν ἔχει ἀκούσει ποτέ του γιά γερουσίες, γιά σοφούς, διδασκάλους, προφῆτες, ἀσκητές, ἱερεῖς, κλπ. Τί πρωτογονισμός ἀμαθείας! ἤ τί προγραμματισμένη ἐθελοτυφλία!
Μμμμ ναι. Έχετε σκεφτεί ποτέ πως ένα παιδί 8-9 χρονών δεν ξέρει τι σημαίνει έργο τέχνης?? Κάποιος πρέπει να του εξηγήσει, και φυσικά όχι ένας ενήλικας που ίσως ξέρει λιγότερα απ' το ίδιο. Και ναι, όποιο παιδί σ' αυτή την ηλικία και να ρωτήσεις, θα σου πει πως βρίσκει τις αγιογραφίες άσχημες! Είτε επειδή το τρομάζουν είτε επειδή απλά δεν το ελκύουν.
Επίσης έχετε σκεφτεί πως στην Ελλάδα υπάρχουν άτομα και από άλλες χώρες και τα παιδιά πρέπει να συμφιλιώνονται μ' αυτό το γεγονός ώστε να μην βλέπουν τους αλλοδαπούς ως εισβολείς, ζώα, εξωγήινους ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο?
Όσο για τις θρησκείες: όχι δεν είναι σούπα, αλλά όλες έχουν μια κοινή βάση. Και τα παιδιά πρέπει να μάθουν να τις σέβονται, όχι να νομίζουν πως πρόκειται για παραστρατημένους ανθρώπους.

Σε άλλη πηγή αναφερόταν πως:
Μαθαίνουν στα παιδιά πώς να διαβάζουν Χάρι Πότερ ή Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και αν τύχει μπορεί να διαβάσουν και Οδυσσέα Ελύτη, που βρίσκεται σε σελίδες πολύ πιο μετά από τους φανταστικούς ήρωες του κινηματογράφου. 
Χρειάζεται τάχα να πω πως και ο Χάρι Πότερ και ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών διδάσκονται σε σχολεία και πανεπιστήμια της Μεγάλης Βρετανίας? Ή μήπως να πω πως τα παιδιά τα βρίσκουν πολύ πιο ενδιαφέροντα από τον Οδυσσέα Ελύτη, καλώς ή κακώς? Οκέι κι εγώ θέλω τα παιδιά μου μεθαύριο να διαβάζουν ελληνική ποίηση, αλλά το πρώτο πράγμα που θα τους μάθω θα είναι ο Χάρι Πότερ. Γιατί αυτό θα τους δώσει μηνύματα για την αγάπη, τη φιλία, την αυτοθυσία και ξεκάθαρες ιδέες πάνω στο καλό και στο κακό.


Για το κείμενο του Αμβρόσιου τώρα. Αναρωτιέμαι αν όντως έχει διαβάσει το Κοράνι. Επίσης αναρωτιέμαι αν έχει διαβάσει τη Βίβλο. Επίσης μάλλον ξεχνάει τα εγκλήματα των (Καθολικών) Χριστιανών εναντίον των Μουσουλμάνων επί Σταυροφοριών. Η ύπαρξη των Τζιχαντιστών δε σημαίνει ότι όλοι οι Μουσουλμάνοι είναι το ίδιο και καλό θα ήταν να αποφεύγονται τέτοιες βλαβερές γενικεύσεις. Το να χτιστεί τέμενος στην Αθήνα είναι για μένα δείγμα πολιτισμού και σεβασμού.

Ζούμε στο 2014, όχι στον Μεσαίωνα. Γενικά νομίζω πως θα ήταν σωστό να μάθουμε επιτέλους να σεβόμαστε αλλοδαπούς και αλλόθρησκους. Δεν είναι όλοι εγκληματίες και δεν ορίζονται από μια χούφτα εξτρεμιστών (πρόβλημα όντως πολύ σοβαρό και που πρέπει σύντομα να αντιμετωπιστεί κατάλληλα), όπως δεν οριζόμαστε κι εμείς.