LotR vs. GoT? More like, NOPE.

Έχω βαρεθεί να προσπαθώ να εξηγήσω σε ανθρώπους που δε διαβάζουν ότι ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών και το Game of Thrones δε συγκρίνονται γιατί είναι ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.

Δηλαδή είναι κάτι τύποι που επειδή είδαν δράκους και μυστηριώδεις undead περιμένουν μάχες μεγάλης κλίμακας σε κάθε επεισόδιο και δεν τους ενδιαφέρει καν το σενάριο, αλλά γκρινιάζουν από πάνω επειδή είναι "πολύ δύσκολο να το καταλάβεις". Αν είχες τα μάτια σου ανοιχτά και τη σύνεση να ανοίξεις κανά βιβλίο (ή έστω το AWOIAF), θα καταλάβαινες μια χαρά.

Καταρχήν, δεν μπορείς να συγκρίνεις τον οποιονδήποτε με τον Καθηγητή. Αν δεν ήταν αυτός, όλοι οι υπόλοιποι δε θα υπήρχαν. Κι αν θες σώνει και καλά να συγκρίνεις, διάλεξε κάποιον με παρόμοιο στυλ. Ο Τόλκιν είναι κοσμοκεντρικός. Θα δεις μεν τις σκέψεις και τα κίνητρα των χαρακτήρων αλλά το μεγάλο βάρος θα το δώσει στο χτίσιμο του κόσμου του. Στις γλώσσες, στις κουλτούρες, στην ιστορία, στις τοποθεσίες. Κι οι χαρακτήρες του ως επί το πλείστον είναι μονοδιάστατοι. Όχι ότι δεν εμπίπτουν σε πειρασμούς ή ότι δε σκέφτονται το προσωπικό τους όφελος, αλλά καταλαβαίνεις ξεκάθαρα πως αυτός που ξεπερνά τον πειρασμό είναι καλός κι αυτός που γίνεται έρμαιό του κακός.

Ο Μάρτιν έχει εντελώς διαφορετική αντίληψη. Έχει δημιουργήσει κι αυτός έναν τεράστιο κόσμο αλλά σε σύγκριση με τον Τόλκιν τον λες και άτσαλο. Δεν μας έχει εξηγήσει ποτέ πχ αν το Γουέστερος έχει κάποιο συγκεκριμένο ημερολογιακό και ωρολογιακό σύστημα, ενώ ο Τόλκιν είχε φτιάξει αναλυτικά ημερολόγια για όλες τις φυλές του. Και να μη μιλήσω για τις γλώσσες, που αν δεν ήταν η σειρά, ούτε ένα υποτυπώδες λεξικό δεν θα υπήρχε. Εκεί που είναι πολύ καλός, είναι στην ιστορία. Και στους χαρακτήρες του, που είναι κανονικοί άνθρωποι με πάθη και επιθυμίες κι όχι υπεράνθρωποι. Κακά τα ψέματα, τα πρότυπα του Τόλκιν δεν είναι και τόσο αληθοφανή.😋

Ακόμα και τα θέματά τους, αν εξαιρέσεις το "σπάσιμο" μιας συντροφιάς και το reunion αυτής, που ο Μάρτιν έχει πει ότι το πήρε κατευθείαν απ' τον Τόλκιν, είναι διαφορετικά. Ο Μάρτιν είναι όλος πολιτική ίντριγκα, με τη μαγεία και το Καλό vs. Κακό να υπάρχουν στο background μόνο. Ο Τόλκιν, το ακριβώς αντίθετο. Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει πως αποκλείεται να δούμε κάποια μεγάλη Good vs. Evil μάχη στο τέλος του ASOIAF. Απλά δεν είναι αυτό το κεντρικό του θέμα.

Για μένα δεν τίθεται καν θέμα προτίμησης. Δηλαδή και να με ρωτήσουν, δεν μπορώ να απαντήσω. Και δεν υπάρχει και λόγος να διαλέξω γιατί είναι διαφορετικά πράγματα και τα υπεραγαπώ και τα δύο.