Spoilers, spoilers everywhere

Δεν με ενοχλούν τα σπόιλερς. Δεν με ενοχλούν οι άνθρωποι που δεν θέλουν σπόιλερς, ξέρω να κρατιέμαι και να μιλάω μόνο αν με ρωτήσουν. Με ενοχλεί όταν εξανίστανται και τσιρίζουν κάτι ακατάληπτο του στυλ "να ψοφήσουν οι σποϊλεράδες". Εγώ καλέ μου, έχω δει, έχω διαβάσει κάτι και θέλω να συζητήσω γι' αυτό με άλλους που το έχουν επίσης δει/διαβάσει. Ή μπορεί να με ρωτήσει κάποιος συγκεκριμένα για το τι γίνεται παρακάτω στην τάδε σειρά. Αν εσύ δεν είσαι up to date και δε θες να στο χαλάσουμε, δε σου φταίμε, κάνε πιο πέρα και μην ακούς.

Ή το άλλο, που πωρώνονται με κάτι και ψάχνουν στη wikipedia και διαβάζουν τι γίνεται στο τέλος πριν φτάσουν στο τέλος και μετά γκρινιάζουν. Μόνος σου σποϊλεριάστηκες buddy. Όλοι το 'χουμε πάθει, ξεπέρασέ το. Αν μπορούσα να σε κάνω να το ξεχάσεις, θα το έκανα. Εγώ διάβασα major spoiler στον Πρωτότοκο επειδή άνοιξα το βιβλίο ακριβώς στη σελίδα που το έλεγε. Έπαθα ένα σοκ, γκρίνιαξα με μια φίλη που το 'χε μάθει επίσης, μας πέρασε, τώρα γελάω μ' αυτό. :Ρ Υπάρχουν περιπτώσεις που έχουν πάθει ανάλογο fail και το φέρνουν βαρέως χρόνια μετά. Αμάν, get a life ξέρω γω.

Επίσης, όταν έχουν περάσει κάποια χρόνια απ' την κυκλοφορία, το τέλος δεν θεωρείται πια σπόιλερ! Ειδικά σε κλασικά βιβλία. Ο Ιαβέρης αυτοκτονεί όταν έρχεται σε αμφιβολίες για τον εαυτό του. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΠΟΙΛΕΡ, έχουν περάσει 150 χρόνια απ' την έκδοση των Αθλίων, και το μωρό παιδί το ξέρει αυτό πια. Το ότι όλοι πεθαίνουν στο τέλος του Άμλετ δεν είναι σπόιλερ, είναι έργο 400 ετών.

Εγώ βέβαια έχω ένα κακό. Θέλω να τα μαθαίνω. Ρωτάω, ψάχνω, πώς το λένε. Οι περισσότεροι όταν μαθαίνουν ένα σπόιλερ, σταματάνε το διάβασμα γιατί λέει τους έχει χαλάσει το τέλος. ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΟΥ ΧΑΛΑΣΕ? Έχεις μόλις χάσει την ευκαιρία να μπεις βαθύτερα στο μυαλό των χαρακτήρων, να δεις ακριβώς τα αίτια και τις αφορμές που οδήγησαν σ' αυτό το τέλος, να δεις ακριβώς τι συνέβη τέλος πάντων. Το ότι ήξερα για τον Κόκκινο Γάμο από όταν ακόμα διάβαζα το 1ο ASOIAF δε με έκανε σε καμιά περίπτωση να παρατήσω τα βιβλία, ίσα ίσα ήθελα να συνεχίσω για να δω πώς και τι.

Και τελευταίο και κλασικό: βλέπεις μια σειρά με παρέα. Όταν πλησιάζει το σπόιλερ και το ξέρεις, κρατιέσαι με νύχια και με δόντια να μην πεις τίποτα στους άλλους που δεν το ξέρουν, γιατί θες να δεις τα έκπληκτα βλέμματά τους, γιατί είναι ένα γαμάτο plot twist που δεν πρέπει να τους χαλάσεις, ή γιατί θα σε δείρουν αν μιλήσεις. Όταν είδαμε Κόκκινο Γάμο με τον Ηλία (δεύτερη φορά για μένα) ήμουν "ΑΔΑΞΣΗΦΑΦΑΚΞΦΑΔΣΑΔΣΑΦ πώς θα αντιδράσει, το ξέρει αλλά εγώ πλάνταξα στο κλάμα, αυτός τι θα κάνει". Κάπως έτσι.

So. Spoilers. Στην εποχή του ίντερνετ είναι σχεδόν αδύνατο να μην πέσεις πάνω σε κάποιο. Αλλά δε γίνεται και να τα εξαφανίσεις, οπότε συνιστώ ψυχραιμία και προς Θεού, όχι βίαιες αντιδράσεις. :Ρ