Just back from Coriolanus.
Πριν λίγες ώρες γύρισα από το Μέγαρο Μουσικής, όπου παρακολούθησα σε live broadcast από Donmar Warehouse και National Theatre τον Κοριολανό του Σαίξπηρ.
Η μοναδική βαθμολογία που μπορώ να βάλω, χωρίς μάλιστα να το σκεφτώ, είναι 10/10. Πραγματικά δεν γίνεται να βάλω λιγότερο. Ο Tom Hiddleston ήταν επικός. Οι φωνές, οι χειρονομίες, οι εκφράσεις, όλα στο κατάλληλο σημείο και με την κατάλληλη ένταση. Mark Gatiss (πολύ γέλιο ο Μενένιος, έδινε μια ωραία νότα στην όλη τραγωδία) και Hadley Fraser επίσης. Η Βολούμνια, ένας συνδυασμός Σέρσεϊ και Σπαρτιάτισσας μάνας, aka θεά. Hell, ακόμα κι οι τριτεύοντες-τεταρτεύοντες χαρακτήρες ήταν γαμάτοι ρε φίλε. (Και μετά έρχεσαι σπίτι και βλέπεις τα αγγούρια στο Μπρούσκο και θες να κλάψεις που θέλουν να λέγονται κι ηθοποιοί.)
Επίσης. LIVE SWORDFIGHTING ON STAGE. Σκηνή με Κοριολανό και Αουφίδιο και ΤΟ ΦΙΛΙ. Κανείς στην αίθουσα δεν το περίμενε κι ακούστηκε ένα συλλογικό "α!" :Ρ Ο Κοριολανός να τρώει ντομάτες. Να κλαίει 10 λεπτά πριν το τέλος, με την οικογένειά του να τον ικετεύει να λυπηθεί τη Ρώμη (κι εγώ να 'μαι σε φάση "μην κλαις, μου σπαράζεις την καρδιά"). Το τέλος, που τον κρεμάνε ανάποδα και τον σφάζουν σαν γουρούνι, με το αίμα να κυλάει πάνω στο πρόσωπο του Αουφίδιου και ταυτόχρονα να ακούγεται το απαίσιο gurgling του ανθρώπου που του έκοψαν το λαιμό. :|
Ο πιο δυνατός χαρακτήρας βέβαια σε όλο το έργο για μένα ήταν η Βολούμνια, η μητέρα του. Εκτός του ότι ήταν υπέροχη η ηθοποιός, είχε κι αυτή τη δύναμη της μάνας που θέλει το παιδί της να διαπρέπει σ' αυτό που κάνει ακόμα κι αν υπάρχει κίνδυνος το χάσει. Και παρόλο που δεν έκλαιγε όπως η Βιργίλια, η γυναίκα του, το έβλεπες ότι αγαπούσε τον γιο της μέχρι θανάτου. Δεν την οδηγούσε η θλίψη αλλά η οργή της.
Πάντως κάπου τον κατάλαβα τον Κοριολανό που έλεγε ότι ο λαός άγεται και φέρεται από τους γερουσιαστές που το μόνο που θέλουν είναι η εξουσία και γι' αυτό δεν πρέπει να έχει δικαίωμα ψήφου (φασίστααααα :Ρ). Δεν είχε απόλυτο δίκιο, όχι, αλλά μου φάνηκε σαν να ήθελε να πει ότι ο λαός πρέπει να έχει και την απαραίτητη μόρφωση και κρίση για να μπορεί να ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις και ανθρώπους στα αξιώματα. Ο όχλος δεν είναι πάντα τόσο άξιος εμπιστοσύνης. Ή απλά ίσως αυτή να ήταν η δικιά μου ανάγνωση. :Ρ
Κρίμα πάντως που ήταν μόνο μια αναμετάδοση. Θα ήθελα να το ξαναδώ. Ας προσευχηθούμε στον θεό των τορρεντάδικων να ανεβεί κι εκεί. :Ρ
Η μοναδική βαθμολογία που μπορώ να βάλω, χωρίς μάλιστα να το σκεφτώ, είναι 10/10. Πραγματικά δεν γίνεται να βάλω λιγότερο. Ο Tom Hiddleston ήταν επικός. Οι φωνές, οι χειρονομίες, οι εκφράσεις, όλα στο κατάλληλο σημείο και με την κατάλληλη ένταση. Mark Gatiss (πολύ γέλιο ο Μενένιος, έδινε μια ωραία νότα στην όλη τραγωδία) και Hadley Fraser επίσης. Η Βολούμνια, ένας συνδυασμός Σέρσεϊ και Σπαρτιάτισσας μάνας, aka θεά. Hell, ακόμα κι οι τριτεύοντες-τεταρτεύοντες χαρακτήρες ήταν γαμάτοι ρε φίλε. (Και μετά έρχεσαι σπίτι και βλέπεις τα αγγούρια στο Μπρούσκο και θες να κλάψεις που θέλουν να λέγονται κι ηθοποιοί.)
Επίσης. LIVE SWORDFIGHTING ON STAGE. Σκηνή με Κοριολανό και Αουφίδιο και ΤΟ ΦΙΛΙ. Κανείς στην αίθουσα δεν το περίμενε κι ακούστηκε ένα συλλογικό "α!" :Ρ Ο Κοριολανός να τρώει ντομάτες. Να κλαίει 10 λεπτά πριν το τέλος, με την οικογένειά του να τον ικετεύει να λυπηθεί τη Ρώμη (κι εγώ να 'μαι σε φάση "μην κλαις, μου σπαράζεις την καρδιά"). Το τέλος, που τον κρεμάνε ανάποδα και τον σφάζουν σαν γουρούνι, με το αίμα να κυλάει πάνω στο πρόσωπο του Αουφίδιου και ταυτόχρονα να ακούγεται το απαίσιο gurgling του ανθρώπου που του έκοψαν το λαιμό. :|
Ο πιο δυνατός χαρακτήρας βέβαια σε όλο το έργο για μένα ήταν η Βολούμνια, η μητέρα του. Εκτός του ότι ήταν υπέροχη η ηθοποιός, είχε κι αυτή τη δύναμη της μάνας που θέλει το παιδί της να διαπρέπει σ' αυτό που κάνει ακόμα κι αν υπάρχει κίνδυνος το χάσει. Και παρόλο που δεν έκλαιγε όπως η Βιργίλια, η γυναίκα του, το έβλεπες ότι αγαπούσε τον γιο της μέχρι θανάτου. Δεν την οδηγούσε η θλίψη αλλά η οργή της.
Πάντως κάπου τον κατάλαβα τον Κοριολανό που έλεγε ότι ο λαός άγεται και φέρεται από τους γερουσιαστές που το μόνο που θέλουν είναι η εξουσία και γι' αυτό δεν πρέπει να έχει δικαίωμα ψήφου (φασίστααααα :Ρ). Δεν είχε απόλυτο δίκιο, όχι, αλλά μου φάνηκε σαν να ήθελε να πει ότι ο λαός πρέπει να έχει και την απαραίτητη μόρφωση και κρίση για να μπορεί να ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις και ανθρώπους στα αξιώματα. Ο όχλος δεν είναι πάντα τόσο άξιος εμπιστοσύνης. Ή απλά ίσως αυτή να ήταν η δικιά μου ανάγνωση. :Ρ
Κρίμα πάντως που ήταν μόνο μια αναμετάδοση. Θα ήθελα να το ξαναδώ. Ας προσευχηθούμε στον θεό των τορρεντάδικων να ανεβεί κι εκεί. :Ρ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου