Υποχόνδριοι γονείς

Εκνευρίζομαι όταν σκέφτομαι πως μεγαλώνουμε τα παιδιά μας για να γίνουν φιλάσθενα και μυγιάγγιχτα. Για παράδειγμα, οι καινούριες παιδικές χαρές. Πλαστικά παιχνίδια χωρίς καθόλου επικινδυνότητα και στο έδαφος χλοοτάπητες. Θεωρητικά δεν υπάρχει πρόβλημα, ίσα ίσα που πρέπει τα παιδιά να μην εκτίθενται σε κινδύνους άσκοπα. Εμείς, όμως, πάθαμε τίποτα που παίζαμε σε σιδερένιες και αρκετές φορές ετοιμόρροπες κατασκευές? Πάθαμε τίποτα που το καλοκαίρι καιγόταν ο κώλος μας όποτε ανεβαίναμε στα μονόζυγα? Ή που όταν πέφταμε, πέφταμε σε χαλίκια και γεμίζαμε σκόνες και αίματα? Για να μην αναφέρω εκείνες τις τεράστιες στριφογυριστές τσουλήθρες όπου γινόταν πατείς με πατώ σε κάθε φορά και που αμφιβάλλω αν υπάρχουν ακόμα. Γιατί όμως πιστεύουν ότι με τον χλοοτάπητα δεν θα κλάψει το παιδάκι που θα πέσει? Κι εμείς κλαίγαμε αλλά δεν πάθαμε κάτι. Μας πηγαίνανε στη δασκάλα, μας έβαζε ιώδιο και χανζαπλάστ κι αυτό ήταν. Σαν παιδί είναι αδύνατο να μην κλάψεις, από πόνο είτε από φόβο. Το θέμα είναι να μην σου καλλιεργούν το φόβο για κάτι που είναι φυσιολογικό.

Δεύτερο παράδειγμα. Πολλοί γονείς, και ειδικότερα μαμάδες, έχουν μικροβιοφοβία σε σημείο αηδίας. Για τα παιδιά τους φυσικά, όχι για τους ίδιους. Φοβούνται μην αρρωστήσει το βλαστάρι τους και γι' αυτό δεν αφήνουν κανέναν να το αγκαλιάσει αν δεν φοράει στολή πυροσβέστη (βλ. Εγκλήματα :Ρ), όταν κάνει έστω και λίγο κρύο το ντύνουν σαν κρεμμύδι ή/και δεν το αφήνουν να βγει έξω και μετά απορούν που σήκωσε 38 πυρετό. Προφανώς και θα αρρώσταινε, γιατί έτσι που κάνεις, το παιδί δεν έχει αντισώματα. Κι ο μόνος τρόπος για να αναπτύξει αντισώματα είναι να το αφήσεις να εκτεθεί στα μικρόβια! Ντύστο καλά κι άστο έξω να παίξει, στείλτο κανονικά στο σχολείο. Μην του κόβεις την διασκέδαση επειδή φοβάσαι μην αρρωστήσει. Ή το άλλο. Έχω δυο ξαδέρφες που φοβούνται ακόμα και τα μαμούνια στο χωριό. Λες και θα πάθει τίποτα το παιδί αν δει μια αράχνη! Θα μάθει και να την ξεφορτώνεται. Ενώ αν το μάθεις να τη φοβάται, θα τη φοβάται μια ζωή.

Ας το πάμε και προσωπικά το θέμα, για να καταλάβετε γιατί είμαι αυτής της άποψης. Δεν έχω μικροβιοφοβία ούτε εντομοφοβία (αν εξαιρέσουμε ένα θεματάκι με τις κατσαρίδες :Ρ) και δεν πιστεύω ότι θα αποκτήσω ξαφνικά όταν κάνω παιδιά. Αυτό πρέπει να το 'χεις και λίγο μέσα σου. Οι δικοί μου δεν με φύλαξαν ποτέ. Φυλαγόμουν από μόνη μου όταν ένιωθα πως απειλούμαι από κάτι :Ρ Οκέι, σαν παιδί κι εγώ όταν χτυπούσα ή όταν πόναγα έκλαιγα. Αλλά με μάθανε να μη δίνω σημασία, πχ πάντα μου έλεγαν "έλα, μην κάνεις έτσι, μέχρι να παντρευτείς θα γιάνει". Έπινα και πίνω παγωμένα χειμώνα-καλοκαίρι, και σοβαρό πρόβλημα με τα λαιμά μου δεν είχα ποτέ. Δεν έχω περάσει καμία παιδική αρρώστια, ούτε αμυγδαλές δεν έχω βγάλει. Και γενικά δεν αρρώσταινα εύκολα ούτε και βαριά. Μια-δυο μέρες συνάχι, άλλες τόσες πυρετό κι αυτό ήταν. Δεν έκανα καν απουσίες απ' το σχολείο. Κι έτσι είμαι ακόμα. Η μάνα μου στις 20 μέρες απ' τη γέννα πήρε την ευχή απ' τον παπά και με πήγε στη θάλασσα. Και μιλάμε για καύσωνα εκείνο το καλοκαίρι, όχι αστεία, που κάθε άλλος γονιός θα έκλεινε το παιδί σ' ένα κλιματιζόμενο δωμάτιο και δεν θα το άφηνε να βγει στον ήλιο χωρίς μπλουζάκι, καπελάκι και 10 τόνους 50άρι αντηλιακό. Η δικιά μου μ' άφηνε να κυκλοφορώ με το μαγιό κι ένα αντηλιακό με δείκτη προστασίας 5 :Ρ Ή το θέμα της ώρας ύπνου. Οκ, κοιμόμουν σε νορμάλ ώρες για να μπορώ να σηκωθώ το πρωί, αλλά αν τύχαινε γάμος ή κάτι που απαιτούσε ξενύχτι, απλά με έπαιρναν μαζί και αν νύσταζα κοιμόμουν στις καρέκλες. Σιγά το πράγμα!

Δε λέω πως δεν πρέπει να προσέχεις τα παιδιά σου. Αυτό θα 'λειπε πια. Αλλά κι η τόση υπερβολή δεν κάνει καλό, το αντίθετο μάλιστα. Τα παιδιά χρειάζονται την πειθαρχία και την ελευθερία σε ίσες δόσεις για να μεγαλώσουν χωρίς παρατράγουδα όπως αρρώστιες 15 φορές το χρόνο ή στο άλλο άκρο, να γίνουν εντελώς αναρχικά. Είναι πιο υγιές να μάθουν να σκέφτονται θετικά παρά να αναπτύξουν φοβίες για τους πάντες και τα πάντα. Και στην τελική, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μη θες να σκληραγωγηθεί έστω και λίγο το παιδί σου, δεν νομίζω να υπάρχει γονιός που να θέλει να αρρωσταίνουν με το παραμικρό τα παιδιά του. Το πρόβλημα είναι ότι με την υπερπροστατευτική συμπεριφορά καταφέρνεις ακριβώς αυτό.