On gay rights

Είχαμε μια συζήτηση με τον πατέρα μου πάνω στο θέμα οπότε είπα να το κάνω και ανάρτηση, μιας και με ενδιαφέρει αρκετά.

Να διευκρινίσω πως δεν είμαι ομοφυλόφιλη, αλλά υποστηρίζω σε μεγάλο βαθμό τα δικαιώματά τους. Είναι άνθρωποι που αγαπούν, μισούν, χαίρονται και λυπούνται όπως όλοι και δεν ζουν σε κάποιον ξεχωριστό πλανήτη, και με λυπεί αφάνταστα το γεγονός πως κάποιοι θα προτιμούσαν να τους εξορίσουν σ' ένα ερημικό νησί για να μην "κολλήσουν γκεΐτιδα τα παιδιά τους". Λίγο έλεος δηλαδή.

Καταρχήν, διαφωνώ με την άποψη πως η ομοφυλοφιλία είναι αρρώστια ή πρόβλημα. Γεννιέσαι ομοφυλόφιλος, δε γίνεσαι. Ούτε είναι δυνατόν να "το γυρίσει" κάποιος επειδή το είδε στην τηλεόραση. Δε μιλάω για τους bi-curious, αν κι αυτών επιλογή τους είναι να θέλουν να δοκιμάσουν και τις σχέσεις με το ίδιο φύλο οπότε δεν τους κατακρίνω. Και προφανώς, το ότι κάποιος είναι γκέι, δε σημαίνει ότι θα την πέσει σε οποιονδήποτε άντρα ή γυναίκα που θα δει μπροστά του/της -.-

Επίσης, αντίθετα με το τι θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε, τα ποσοστά ομοφυλοφιλίας ήταν πάντα στα ίδια επίπεδα (γύρω στο 9% απ' ό,τι θυμάμαι), απλά σήμερα είναι πιο εύκολο να "βγει απ' την ντουλάπα" κάποιος γιατί υπάρχει μεγαλύτερη ανοχή. Πλέον κανείς δεν είναι αναγκασμένος να κρύβει την σεξουαλική του ταυτότητα, κι όμως κάποιοι φέρονται ακόμα λες και ζούμε στη βικτωριανή Αγγλία.

Έπειτα, είναι "ανωμαλία" και "δεν υπάρχει στη φύση", ε; Τότε εξηγήστε μου γιατί όλα τα ζώα επιδίδονται σε ομοφυλοφιλικές συμπεριφορές. Μην το πάμε μακριά: έχουμε σοβαρές υπόνοιες πως ένας γάτος στο χωριό μου είναι γκέι. Δεν πλησιάζει τις θηλυκές ούτε με σφαίρες και μια φορά η θεία μου τον έπιασε να γυροφέρνει έναν άλλο αρσενικό. Άρα γιατί ο άνθρωπος να αποτελεί εξαίρεση;

Στα του γκέι γάμου τώρα. Είμαι υπέρ όσο δεν παίρνει. Εφόσον όλα τα στρέιτ ζευγάρια έχουν τις ευλογίες εκκλησίας και κράτους για να παντρευτούν, θα πρέπει το ίδιο δικαίωμα να το έχουν και οι γκέι. Δεν με νοιάζει αν επίσημα η Εκκλησία λέει πως είναι ανήθικο. Ο Χριστός δίδαξε την αγάπη και πιστεύω πως ανεξαρτήτως φύλου, δύο άνθρωποι που αγαπιούνται πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να επισημοποιήσουν και νόμιμα αυτή τη σχέση. Στην τελική, ας υποθέσουμε πως ένα γκέι ζευγάρι δεν έχει παντρευτεί και δεν έχει κανένα άλλο στήριγμα στον κόσμο. Κάποια στιγμή ο ένας απ' τους δύο παθαίνει ένα σοβαρό ατύχημα ή αρρωσταίνει βαριά. Ο άλλος δεν μπορεί να κάνει τίποτα, και σε περίπτωση θανάτου, μένει στο δρόμο, γιατί για το κράτος δεν είναι τίποτα. Η σχέση τους για το κράτος είναι ένα τίποτα μόνο και μόνο επειδή ανήκουν στο ίδιο φύλο! Αυτό εγώ δεν το βλέπω ούτε δίκαιο ούτε ηθικό.

Και οκ, δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν με τον βιολογικά φυσιολογικό τρόπο, όμως αυτό δεν πρέπει να τους εμποδίζει να αποκτήσουν παιδί, αν το θέλουν. Η επιστήμη έχει προχωρήσει πάρα πολύ. Δωρητές σπέρματος, παρένθετες μητέρες, υιοθεσία. Αν ένα γκέι ζευγάρι θέλει να προχωρήσει σε μια τέτοια διαδικασία, που συνήθως παίρνει πολύ καιρό και μπορεί να είναι αρκετά ψυχοφθόρα, σημαίνει πως το παιδί θα το θέλει, θα το αγαπάει και θα το φροντίζει με όλη του την ψυχή. Κι είμαι σίγουρη πως οποιαδήποτε μητέρα που για χ, ψ λόγους δεν μπορεί να κρατήσει το παιδί της θα ήταν χαρούμενη αν ήξερε πως θα το αγαπούν τόσο πολύ, είτε στρέιτ είτε γκέι.

Ένα βασικό αντεπιχείρημα βέβαια και αυτό που μου προέταξε ο πατέρας μου ήταν ότι το παιδί θα μεγάλωνε, θα πήγαινε σχολείο, κι οι συμμαθητές του θα το κορόιδευαν επειδή θα ήταν "παιδί πούστηδων". Αυτό δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να ισχύει μιας και δεν έχω υπόψη μου παραδείγματα, αλλά γενικά νομίζω πως αν θέλουν να σου καταστρέψουν την ψυχολογία, υπάρχουν ήδη 10,000 αφορμές που μπορούν να βρουν, και πολύ λιγότερο σημαντικές.

Κλείνω με κάτι που είχα βρει στο tumblr:
Μια γυναίκα με τον 6χρονο γιο της είναι στο σούπερ μάρκετ και βλέπουν ένα γκέι ζευγάρι να αγοράζει κάτι για το παιδί του. Εκείνη συνοφρυώνεται και τους σχολιάζει αρνητικά. Το παιδάκι το βλέπει και τη ρωτάει:
"Μαμά, γιατί είσαι θυμωμένη;"
"Γιατί δεν είναι σωστό να έχουν παιδί, είναι κι οι δύο άντρες".
"Μα φαίνονται ευτυχισμένοι. Δεν θες να είναι ευτυχισμένοι οι άνθρωποι, μαμά;"