Αφιέρωμα: Memorabilia

Με αφορμή κάποιες πρόσφατες αγορές, είπα να κάνω μια ανάρτηση αφιερωμένη σ' αυτά τα εξαίσια συλλεκτικά πράγματα που ενθουσιάζουν κάθε πωρωμένο με κινηματογράφο, anime, μουσική κ.ο.κ.: τα γνωστά σε όλους μας memorabilia ή merchandise.

Ας ξεκινήσω αναφέροντας τι έχω (μερικά από τα παρακάτω τα βλέπετε αριστερά):

• το One Ring, ασημένιο α. για να το φοράω, β. γιατί το χρυσό είναι πολύ κιτς για τα γούστα μου
• μινιατούρες από: Minas Tirith, Gollum, Millennium Falcon, Star Destroyer, Jedi Starfighter
• κονκάρδες από: Lock, Shock και Barrel, 4 της Victoria Frances και κάμποσες συγκροτημάτων που ούτε ξέρω πού τις έχω
• μπρελόκ: Jack & Sally και Anakin vs. Obi-Wan
• το Evenstar
• ένα στυλό της Sailor Moon το οποίο originally ήταν παιχνίδι :Ρ (οι παλιότεροι ίσως το θυμούνται)
• κρεμάστρα-τρισδιάστατος Καθρέφτης του Έριζεντ
• τα γάντια του Alucard
• τσάντες: Nightmare before Christmas και AC/DC
• ημερολόγιο τοίχου Victoria Frances και Two Towers (δεν υπάρχει στη φωτό επειδή το κατέστρεψα μόλις τελείωσε ο χρόνος. Παρόλα αυτά, ακόμα έχω τις φωτογραφίες)
• αν πιάνονται κι αυτά, τον επίσημο κινηματογραφικό οδηγό του Άρχοντα, το "Μάχες και Όπλα της Μέσης-γης" και το prequel comic του Πανίσχυρου Μεγιστάνα των Νίντζα

Όσον αφορά το τι θέλω... αφήστε, η λίστα τείνει προς το άπειρο και τα λεφτά μου προς το μηδέν :Ρ Πάντως επόμενοι στόχοι είναι η μινιατούρα του Argonath, μια τσάντα Hellsing και ένα lightsaber.

Γιατί λοιπόν αγαπάμε τόσο τα πράγματα από τις αγαπημένες μας ταινίες/anime/συγκροτήματα/whatever? Μερικές θεωρίες:

• Επειδή μας θυμίζουν την αγάπη μας συνέχεια.
• Επειδή μπορούμε να τα κουβαλάμε παντού αν είναι στο κατάλληλο μέγεθος.
• Επειδή γίνονται ωραιότατα εναλλακτικά διακοσμητικά.
• Επειδή -ειδικά αν είναι δώρα- έχουν μεγάλη συναισθηματική αξία.
• Επειδή σχεδόν πάντα έχουν ΚΑΙ χρηματική αξία και είναι κάτι που μπορούμε να κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας.

Όπως καταλαβαίνετε κάθε συλλέκτης (μικρός ή μεγάλος) που σέβεται τον εαυτό του προσέχει πολύ αυτά τα πραγματάκια. Δεν νομίζω να ήθελε κανείς να πιάσει ο μικρός του ξάδερφος το υπερσυλλεκτικό X-Wing που αγόρασε με κόπους και αιματηρές οικονομίες νομίζοντάς το για παιχνίδι και να το σπάσει, ή η μικρή του ανιψιά να αρχίσει να παίζει με τη μινιατούρα της Coraline (onii-san για σένα μιλάω :Ρ) λες κι είναι Barbie. Προσωπικά έτσι και κανένα μικρό έπιανε τη Minas Tirith για να την κάνει σπίτι της Polly Pocket θα το έκανα με τα κρεμμυδάκια κι έτσι και την χάλαγε θα έβαζα τους γονείς του να μου την ξαναγοράσουν. 

Το ότι δεν σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας όταν γίνονται συζητήσεις περί movie stuff είναι επίσης γεγονός. Και γιατί? Επειδή για κάποιον περίεργο λόγο κάποιοι που δεν ασχολούνται νομίζουν ότι μαζεύουμε παιχνίδια -.- (Για έναν άλλο περίεργο λόγο, οι περισσότεροι που το πιστεύουν αυτό είναι κοπέλες). Και αυτή είναι η πιο λάθος κουβέντα να πεις σε συλλέκτη. Δηλαδή συγνώμη. Βλέπεις (δεξιά) τη μινιατούρα της Seras να κουβαλάει το Harkonnen που είναι πιο μεγάλο κι απ' την ίδια. ΠΩΣ ΣΤΟ ZEHEL ΤΟ ΘΕΩΡΕΙΣ ΑΥΤΟ ΚΟΥΚΛΑ???? Πώς θεωρείς ότι θα το δώσω ποτέ για παιχνίδι στα παιδιά μου? Κοπελιά, αυτό είναι ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΟ. Γκέγκε? Άντε μου στον Ayanami τώρα.

(Sorry για το ξέσπασμα αλλά όταν ακούω το "κούκλες είναι?" με πιάνουν τα διαόλια μου.) 

Επειδή έχω να βγω, θα κλείσω με μια διαπίστωση: υπάρχουν αρκετοί συλλέκτες που δουλεύουν σχεδόν αποκλειστικά για να μεγαλώνουν τη συλλογή τους, πέρα από την ικανοποίηση των βασικών τους αναγκών. Έχω βάσιμες υποψίες πως θα γίνω μια τέτοια :Ρ

Καληνύχτες και φιλιά ^.^